دیده را فایده آنست که دلبر بیند

چه کسی بر ما شهادت خواهد داد؟ آثارمان؟ افسوس! چه کسی؟ هیچکس. هیچکس. مگر دوستانی که ما را در لحظه­ی لطف و عطا دیده­اند، لحظه­ای که قلب به طور کامل، خودش را وقف دیگری میکند. یعنی آنهایی که ما را دوست میدارند... ولی عشق ساکت است: هر انسانی، ناشناخته از این جهان میرود.

 .

.

آ. کامو